مرگ

این روزها به واسطه بیماری مادربزرگ جناب همسر، به مرگ بیشتر فکر میکنم..

تو یه بازی بزرگ هستیم که دائم در حال آزمون و خطا و یادگیری ..یادگیری نه به معنی آموزش..یادگیری در ازای تجربه های زندگی و اعطای عمر..

البته این روزها بیشتر دوندگی برای این است که، پول کسب کنیم.‌. پول خرج کنیم..و دوباره و دوباره..

گاهی خیلی بچگانه بازی می‌کنیم.. میدویم که اسباب بازی های زیبا تر و با کیفیت تر..ظاهر به روزتر و دلخواه دیگران..لباس های زیبا و خاص..چقدر شبیه خاله بازی زمان کودکی زندگی می‌کنیم.. 

چقدر به چشمانمان اجازه می‌دهیم آدم های تنهای اطرافمان را ببینیم و مرهمی شویم گاهی..

چقدر رنج ناشی از بیماری اطرافیان رو درک می‌کنیم و التیام می شویم..چقدر دست از سر قضاوت ظاهری آدم های دور و برمان برمی‌داریم.. 

هرچند هستند انسان های آدمی که خوب می‌بینند، خوب می شنوند و خوب هستند کنار دیگران..

اما کم است که تنهایی روح و قلب و جسم آمارش بالا رفته ..

پ.ن: مادربزرگ روی تخت بیمارستان است و همه منتطر خداحافظی او از این دنیا.‌.کسی چه می‌داند خواست خدا چیست برای بنده اش..

پادکست..

اخیرا بیشتر بحث من و جناب همسر در مورد خستگی منه..

کمک چشم گیری برای بچه داری ندارم..و این باعث شده اعتراض هام بشتر بشه..

مثل امروز که بحث کردم و یادآوری که خسته ام.‌.که درک نمیشم..و نتیجه این بود که الان پدر و پسر بیرونن تا من یه نفسی بکشم..

فندق خیلی شیرین شده..خیلی دوسش دارم..به همین خاطر دلم میخواد باحوصله تر بچه داری کنم..

این روزا تفریح اصلی من پادکست گوش دادنه..

مخصوصا اپیزود های رادیو مرز..

گاهی تو شوک میرم..اما باید قبول کنم که دنیای بیرون داره به این شکل میگذره.‌.ترسناک..

چرا بارون نمیاد..چرا..

شب.

امروز تونستم برای چند ساعت فندق رو بذارم خونه مادرشوهر.

چند روزه یه اخم تو تفکراتم هست که خنده و امیدواری و شادی زیاد سمتش نمیره..

شاید خستگی یا هورمون ها باشه..یا هر چیزی دیگه ای..

وقتی فندق رو با ظرف سوپش روانه کردم، ولو شدم رو مبل..یکم تو توییتر چرخیدم..چند دست حکم بازی کردم، با همون اخم ذهنی. ساعت سه و هنوز ناهار نخوردم. خونه بشدت به جاروبرقی نیاز داشت و آشپز خونه هم باید یه چرخی توش میزدم.

ناهارو خوردم و سینک و خالی کردم، دستکش دستم نکردم، لباسشویی رو جرمگیری کردم .. صفحه های کابینت رو دستمال کشیدم و گاز رو .. و باز برای هیچچچ کدام دستکش دست نکردم..یه جورایی دلم میخواست آسیب بزنم به خودم..جارو کشیدم، بی وقفه و به سرعت مسواک رو روی فرش هایی که مو رو به خودشون میگیرن می کشیدم، یک آن به خودم اومدم دیدم انگار عصبانیتم رو دارم با محکم کشیدن مسواک سر فرش خالی میکنم.

گفتم دوش نمیگیرم و با ماشین میرم دور میزنم تا آروم تر بشم..منصرف شدم و حوصله ترافیک نداشتم. دوش رو گرفتم و رو تخت پهن شدم و کتاب صوتی تصرف عدوانی رو گوش دادم.

باید خودم رو به فندق میرسوندم اما هی کشش میدادم..همچنان اخم با من بود و هست..

پناه به شب، وقتی که تو را به حال خودت رها می‌کند.. و تنها دارایی این روزهای پر مشغله بچه داری برای من همین شب است..شب‌.

از تجربه ها.

مادری کردن ..

تا زمانی که در موضوعات و کار و فعالیت های مختلف فقط خوندیم و حرف زدیم و حرف شنیدیم، فقط یه تصویر سطحی ازش برای ما ساخته میشه..که خیلی قابل استناد و مشورت نخواهد بود..فقط زمانی میشه به درک عمیق و درستی ازش رسید که تجربش کرده باشی..

مثل مهاجرت..مثل شاغل بودن..مثل ازدواج و مثل مادر بودن..

مادرها مقدس اند چون قطره ای از خدا هستند در زمین..می‌بخشند بی مزد و منت..دوستت دارند در هر حال و روزی..حواسشان به تو هست و تو حواست در جای دیگر..

مادر خوب بودن اتفاق بزرگیست..مادر خوب بودن روحت را متعالی و به کمال نزدیک تر می‌کند.. 

کاش به سوی مادر خوب بودن هدایت شوم..

این روزها..

پسر کوچولوی من الانه که بیدار بشه..وقتی می‌خوابه نمیدونم چیکار کنم..یعنی از شدت داشتن کارهای مختلف گیج میشم و درنهایت میگم بذار استراحت کنم تا وقتی بیدار میشه مامان سرحال و مهربون داشته باشه..کارهامو وقتی بیداره یکی درمون انجام میدم..گرمای قلبمه این پسرک

این روزا خیلی حرف از هوش مصنوعی میشه..من که مشتاقم بهش..

نمیدونم..حس میکنم یه جهش بزرگ علمی قراره اتفاق بیوفته و سبک زندگی ها تغییر میکنه به شکل محسوس..

هرچند که همین الانم تو  زندگی هامون جریان داره اما مثلا روزی برسه که هوش مصنوعی حس تنهایی آدم ها رو به بهترین شکل حل کنه..

شایدم برعکس بشه و خطرش بیشتر باشه و نا اهل بهش دیتا بده

آیا هوش مصنوعی میتونه غذا هم برامون درست کنه وقتی رو مبل دراز کشیدیم یا دیگه اون مربوط میشه به مباحث ماوراءالطبیعه