روزهایی تازه..

هفته های آخر و سنگینی ..

شکر خدا که با حضور گل ها و ابرهای زیبا همراه شده..

زیاد نمیتونم بیرون برم..اما بهار حتی در خانه انرژی اش را بی دریغ ارزانی می‌کند.. 

امسال حال روزه دار ها را هم از دست دادم..اما باز هم لطافتش را حس میکنم..

باز هم ممنونم از خدای مهربانم..

پ.ن:

فقط خودش می داند که تمام تکیه ام به خودش است..برای الان و آینده..

پ.ن۲:

گاهی از درک کردن دیگران خسته و کلافه میشم..