برای موی کوتاه..کوتاهه کوتاه.

دو ماهه درگیر اینم که موهامو پیکسلی کوتاه کنم..در حد سه چهار  سانت. و یه رنگ روشن برای منی که تا به حال رنگ و مش روی موهام رو ندیده..

کلی مدل ذخیره میکنم..کلی رنگ و بعد ترس از پشیمونی..

آخه یکی نیست بگه پشیمونی از چی؟

خوب درمیاد دوباره..گاهی خجالت میکشم از اینهمه تردید. آخه من آدم مرددی نیستم..معمولا یه موضوعی رو بررسی میکنم و زود اقدام میکنم..اما این برام داستان شده..

برای عید که رفته بودم پایین موهام رو مرتب کنم، از آرایشگر خواستم چتری هام رو کوتاه کنه..کوتاه تر از حد معمول..و ترسی که خود آرایشگر داشت از اینکه خراب بشه و من پشیمون بشم. 

از من اصرار که کوتاه کن با خیال راحت با مسئولیت خودم و کرد. در نهایت راضی اومدم بیرون در حالی که خانم آرایشگر میگفت تو ایران این سایز چتری خیلی مرسوم نیست و منی که خوشحال بودم از این تغییر.

پ.ن:

زود عصبی میشم و یکم کم طاقت شدم.